Αυτού του είδους η πράξη μπορεί να φανεί ως αναζήτηση καθαρά επιβεβαίωσης και όχι ως μία ευκαιρία να μοιραστείς αληθινά με ένα άλλο άτομο το ψυχικό σου βάρος. Το να τονίζει κάποιος διαρκώς το δικό του άγχος μπορεί να οδηγήσει τον άλλον να αισθανθεί απόρριψη ή υποτίμηση για τις δικές του εμπειρίες και συνεπώς να δημιουργηθεί έτσι ένταση.
Η επικεφαλής ερευνήτρια Jessica Rodell, καθηγήτρια Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο της Τζώρτζια στην πόλη Αθήνα, ανέφερε «Είναι μία συμπεριφορά που όλοι έχουμε δει και ίσως έχουμε κάνει κάποια στιγμή», δήλωσε. «Αναρωτηθήκαμε γιατί συμπεριφέρονται έτσι πολλοί εργαζόμενοι και σκεφτήκαμε πως θέλουν να αποδείξουν πόσο καλοί είναι. Ανακαλύψαμε όμως ότι αυτή η συμπεριφορά συχνά γυρίζει μπούμερανγκ».
Η μελέτη, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση Personnel Psychology, διεξήχθη σε στάδια. Στο πρώτο συμμετείχαν 360 ενήλικες. Οι ερευνητές τους ζήτησαν να φανταστούν ότι ένας συνάδελφός τους μόλις επέστρεψε από ένα επαγγελματικό συνέδριο και μιλούσε γι’ αυτό.
Σε ένα σενάριο, ο συνάδελφος αυτός κόμπαζε για το στρες του. «Ακόμα μια δουλειά, λες και δεν είχα αρκετές. Ήδη το στρες μου ήταν στο κόκκινο. Δεν μπορείς να φανταστείς πως είμαι», έλεγε. Σε άλλα σενάρια μιλούσε απλώς για το στρες του συνεδρίου ή έλεγε ότι πέρασε καλά.
Οι ερευνητές ζήτησαν από τους εθελοντές τους να αξιολογήσουν αυτές τις συμπεριφορές. Όπως διαπίστωσαν, οι συμμετέχοντες έδιναν χαμηλότερη βαθμολογία στον συνάδελφό τους όταν μιλούσε για το δικό του στρες. Τον θεωρούσαν λιγότερο συμπαθή και λιγότερο ικανό απ’ ό,τι όταν μιλούσε για το στρες του συνεδρίου ή για το πόσο καλά πέρασε.
Οι συμμετέχοντες είπαν επίσης ότι θα ήταν λιγότερο πρόθυμοι να βοηθήσουν τον συνάδελφό τους που κόμπαζε για το στρες του.
Η κυρία Rodell ανέφερε ότι «Οι εργαζόμενοι βλάπτουν τον εαυτό τους με αυτή την συμπεριφορά κι ας νομίζουν ότι τους κάνει συμπαθητικούς».
Στο δεύτερο στάδιο της μελέτης, οι ερευνητές ρώτησαν 218 εργαζομένους για τους συναδέλφους τους που παριστάνουν μονίμως τους πολυάσχολους.
Όπως έδειξαν οι απαντήσεις τους, έτειναν να εξαντλούνται γρήγορα από αυτού του είδους τις συμπεριφορές. Οι συμμετέχοντες είχαν επίσης υψηλότερα επίπεδα στρες οι ίδιοι. Επομένως, οι εργαζόμενοι που παριστάνουν τους πολυάσχολους «δημιουργούν ένα μεταδοτικό στρες στο γραφείο», πρόσθεσε η κυρία Rodell.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στον κομπασμό για το στρες και στο να μιλάει κάποιος σποραδικά για τον φόρτο εργασίας του. Αυτό που ενοχλεί είναι η αίσθηση ότι κάποιος καυχιέται.
«Αν πραγματικά αισθάνεστε στρες, δεν υπάρχει πρόβλημα αν μιλάτε γι’ αυτό σε έναν άνθρωπο της εμπιστοσύνης σας. Αν όμως περιφέρετε στα γραφεία την κούραση και το άγχος σας, λες κι είναι παράσημο, θα γυρίσει εις βάρος σας», τόνισε η κυρία Rodell.
«Ο κομπασμός αυτός δεν είναι καλοήθης», πρόσθεσε. «Δεν βλάπτει μόνον όποιον τον κάνει, αλλά και τους συναδέλφους του». Επομένως «οι υπεύθυνοι των επιχειρήσεων πρέπει να έχουν το νου τους για το φαινόμενο, διότι μπορεί να έχει ευρύτερες επιπτώσεις στο ηθικό της εταιρείας», κατέληξε.
Είναι πολύ σημαντικό να επικοινωνεί κάποιος το άγχος του με έναν ισορροπημένο τρόπο, προκειμένου να διατηρεί υγιείς σχέσεις.
