Σίγουρα ο ασθενής θα πρέπει να αλλάξει συνήθειες, να χάσει βάρος αν είναι υπέρβαρος, να κόψει το κάπνισμα και να μάθει να ζει με τη νόσο του. Το επόμενο βήμα στην αντιμετώπιση του Σακχαρώδη Διαβήτη είναι η χορήγηση των κατάλληλων φαρμακευτικών σκευασμάτων, δισκίων ή ενέσιμων, ή τέλος η χορήγηση ινσουλίνης σε ΣΔ1 ή και σε ΣΔ2 όπου απαιτείται. για την αντιμετώπιση της υπεργλυκαιμίας. Η χορήγηση ινσουλίνης δεν θα πρέπει να καθυστερεί αν ο διαβητικός ασθενής δεν μπορεί να ρυθμιστεί με άλλους τρόπους.
Ο θεραπευτικός στόχος γενικά είναι τα σάκχαρα πριν το φαγητό να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στο φυσιολογικό (δηλαδή<120 mg/dl ) και τα μεταγευματικά <180 mg/dl δύο ώρες μετά το τέλος ενός γεύματος. Επειδή όμως το σάκχαρο του αίματος παρουσιάζει διακυμάνσεις κατά τη διάρκεια του 24ώρου, είναι δύσκολο να βγάλει κανείς συμπέρασμα για τη ρύθμιση του διαβήτη στηριζόμενος σε μεμονωμένες τιμές σακχάρου μερικές φορές την εβδομάδα. Για το λόγο αυτό είναι απαραίτητη σε κάθε διαβητικό να γίνει μια μέτρηση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c), που δίνει μια εικόνα του μέσου όρου όλων των σακχάρων του αίματος κατά τους προηγούμενους 2-3 μήνες. Ο στόχος για κάθε διαβητικό ασθενή είναι η επίτευξη γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης <7%, πράγμα που έχει αποδειχτεί ότι μειώνει τον κίνδυνο επιπλοκών.
Όπως μας ενημερώνει η Ενδοκρινολόγος Μαρία Προκοπίου, η παρακολούθηση του ασθενούς ολοκληρώνεται με τον τακτικό του έλεγχο, ο οποίος θα πρέπει να περιλαμβάνει:
- Επίσκεψη στον ενδοκρινολόγο κάθε 3 μήνες.
- Βυθοσκόπηση 1 φορά το χρόνο για έλεγχο των αγγείων του βυθού των ματιών.
- Εξετάσεις αίματος και ούρων για τον έλεγχο της νεφρικής λειτουργίας. Αν καπνίζετε, έχετε υπέρταση, καταναλώνετε πολλές πρωτεΐνες και αλάτι, μπορεί να εμφανίσετε λεύκωμα στα ούρα έως και διαβητική νεφροπάθεια.
- Καρδιολογικές εξετάσεις 1 φορά το χρόνο. Οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη εμφανίζουν στεφανιαίας νόσο 4 φορές συχνότερα.
- Έλεγχο της αρτηριακής πίεσης και αντιμετώπιση όπου χρειάζεται.
