Αναλυτικότερα, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Canadian Journal of Cardiology, οι καρδιοπαθείς με στεφανιαία νόσο βελτίωσαν την εκτέλεση των καθημερινών δραστηριοτήτων τους μετά το σκανδιναβικό περπάτημα, χαρακτηριστικό του οποίου είναι τα μπαστούνια, σε σύγκριση με άλλους τύπους άσκησης, όπως με την κλασική διαλειμματική προπόνηση υψηλής έντασης και τη συνεχή προπόνηση μέτριας έως έντονης έντασης.
Σε τι διαφέρει το σκανδιναβικό περπάτημα από το παραδοσιακό περπάτημα;
Πρόκειται για ενισχυμένη μορφή άσκησης βαδίσματος, με βασικό εξοπλισμό τα μπατόν (ειδικά μπαστούνια) που στοχεύουν στην περαιτέρω ενεργοποίηση όλου του σώματος.
«Οι ασθενείς με στεφανιαία νόσο παρουσιάζουν συχνά μειωμένη λειτουργική ικανότητα, χαμηλή ποιότητα ζωής και αυξημένο κίνδυνο επακόλουθων καρδιαγγειακών επεισοδίων και θνησιμότητας. Το σκανδιναβικό περπάτημα ενεργοποιεί τους μύες του πυρήνα, του άνω και του κάτω μέρους του σώματος, ενώ μειώνει την καταπόνηση στο γόνατο, γεγονός που μπορεί να είχε ως αποτέλεσμα μεγαλύτερη βελτίωση της λειτουργικής ικανότητας», εξήγησε η επικεφαλής ερευνήτρια Jennifer L. Reed, από το Εργαστήριο Φυσιολογίας της Άσκησης και Καρδιαγγειακής Υγείας του Τμήματος Καρδιακής Πρόληψης και Αποκατάστασης του Καρδιολογικό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου της Οτάβα, που ανήκει στην Ιατρική Σχολή και Σχολή Ανθρώπινης Κινητικής στο Πανεπιστήμιο της Οτάβα.
Τι φανέρωσε η έρευνα
Η ερευνητική ομάδα έθεσε υπό το μικροσκόπιο 130 ασθενείς με στεφανιαία νόσο, οι οποίοι χωρίστηκαν τυχαία σε τρεις ομάδες και ακολούθησαν κάποια από τις τρεις παρεμβάσεις διάρκειας 12 εβδομάδων και την επίδραση τους στην ψυχική υγεία και την κινητικότητα: τη διαλειμματική προπόνηση υψηλής έντασης, τη συνεχή προπόνηση μέτριας έως έντονης έντασης και το σκανδιναβικό περπάτημα.
Αν και όλα τα προγράμματα άσκησης βελτίωσαν τα συμπτώματα κατάθλιψης και την ποιότητα ζωής, η βελτίωση της λειτουργικής ικανότητας ήταν μεγαλύτερη μετά το σκανδιναβικό περπάτημα (+19%), σε σύγκριση με τη διαλειμματική προπόνηση υψηλής έντασης (+13%) και τη συνεχή προπόνηση μέτριας έως έντονης έντασης (+12%).
«Τα ευρήματα είναι σημαντικά, διότι η χαμηλότερη λειτουργική ικανότητα μπορεί να προβλέψει υψηλότερο κίνδυνο μελλοντικών καρδιαγγειακών επεισοδίων σε άτομα με στεφανιαία νόσο» επισήμανε η Δρ Reed, ενώ ο Tasuku Terada, ερευνητής από το Εργαστήριο Φυσιολογίας της Άσκησης και Καρδιαγγειακής Υγείας του Καρδιολογικού Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου της Οτάβα συμπλήρωσε ότι «καμία προηγούμενη μελέτη δεν έχει συγκρίνει άμεσα τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα της διαλειμματικής προπόνησης υψηλής έντασης, της συνεχούς προπόνησης μέτριας έως έντονης έντασης και του σκανδιναβικού περπατήματος».
