Η ηβαλγία στους αθλητές και οι τρόποι αντιμετώπισής της

Τρίτη, 29 Οκτωβρίου 2019

Η ηβαλγία των αθλητών ή αλλιώς η κήλη των αθλητών είναι μια παθολογική κατάσταση που εμφανίζεται σε αθλητές, συχνότερα σε ποδοσφαιριστές.  Για πρώτη φορά την περιέγραψε ο χειρουργός Jerry Gilmore στο Λονδίνο το 1980 και προς τιμήν του η πάθηση περιγράφεται και ως “Gilmore groin”.  Ο όρος Gilmore groin είναι άλλωστε πιο δόκιμος από τον όρο κήλη των αθλητών, δεδομένου ότι στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για κήλη. Η ακριβής συχνότητα της πάθησης είναι άγνωστη ενώ για πολλούς εκτιμάται ότι είναι η συχνότερη αιτία χρόνιου βουβωνικού πόνου στους αθλητές.

Ποιά είναι ανατομικά η βλάβη που ευθύνεται για την ηβαλγία των αθλητών;

Η ακριβής φύση της βλάβης ποικίλει από άτομο σε άτομο. Τα συνηθέστερα ευρήματα κατά την επέμβαση είναι:

  • Ρήξη της απονεύρωσης του έξω λοξού κοιλιακού μυός.
  • Ρήξη του κοινού καταφυτικού τένοντα έσω λοξού και εγκάρσιου κοιλιακού.
  • Αποκόλληση του κοινού καταφυτικού τένοντα από το ηβικό φύμα.
  • Διάσταση μεταξύ κοινού καταφυτικού τένοντα και βουβωνικού συνδέσμου.
  • Ρήξη της εγκάρσια περιτονίας.
  • Εγκλωβισμός του λαγονοβουβωνικού ή του αιδοιομηρικού νεύρου.

Αρκετές από τις βλάβες αυτές μπορεί να συνυπάρχουν στον ίδιο αθλητή. Επιπλέον, αρκετοί αθλητές έχουν ταυτόχρονα ρήξη και των προσαγωγών μυών.

Πως γίνεται η διάγνωση

Η διάγνωση βασίζεται στο ιστορικό, την κλινική εικόνα και, πλέον, με την αύξηση της εμπειρίας των ακτινολόγων, στη μαγνητική τομογραφία. Τα συχνότερα ευρήματα είναι διάταση του έξω βουβωνικού στομίου (χωρίς όμως την παρουσία κήλης). Τυπικά, ο πόνος αναπαράγεται με το βήχα, το φτάρνισμα ή σε όρθια θέση με ταυτόχρονη προσαγωγή και των δύο μηρών.

Η αντιμετώπιση της πάθησης με συντηρητικά και χειρουργικά μέσα

Η συντηρητική θεραπεία αποσκοπεί στην ενίσχυση των μυών της πυέλου με φυσιοθεραπεία. Βοηθά επίσης το να κοιμάται ο ασθενής σε πρηνή θέση με τον μηρό της πάσχουσας πλευράς σε κάμψη και έξω στροφή. Ωστόσο, στις περισσότερες περιπτώσεις η συντηρητική θεραπεία προσφέρει μόνο παροδική ανακούφιση.

Τα τελευταία χρόνια, η χειρουργική αποκατάσταση μπορεί να γίνει και λαπαροσκοπικά, με τη χρήση κάμερας και ειδικών εργαλείων. Γίνεται μία τομή 1 εκατοστού στον ομφαλό και δύο τομές 0,5 εκατοστών δεξιά και αριστερά από αυτόν. Από αυτές τις τομές και με τη βοήθεια της μεγέθυνσης της κάμερας διερευνούμε τη βουβωνική χώρα, αποκαθιστούμε τις ρήξεις και ενισχύουμε το οπίσθιο τοίχωμα του βουβωνικού πόρου με ειδικό πλέγμα. Το πλεονέκτημα είναι η ταχύτερη ανάρρωση. Επιπλέον, όταν πάσχουν και οι δύο πλευρές η επέμβαση μπορεί να γίνει από τις ίδιες τρεις μικρές οπές.

Χρειάζεται ειδικό πρόγραμμα αποκατάστασης;

Στο διάστημα μετά την επέμβαση η αποκατάσταση είναι απαραίτητη ενώ η επάνοδος στην άθληση διαρκεί 4 -6 εβδομάδες κατά τις οποίες προοδευτικά αλλάζει το είδος και η διάρκεια της επιτρεπόμενης άσκησης. Όταν η διάγνωση είναι ακριβής, η επέμβαση γίνει από έμπειρο χειρουργό και ακολουθηθεί πιστά το πρόγραμμα αποκατάστασης, το ποσοστό επιτυχίας φθάνει το 97% των ασθενών.

Δρ. Ευστάθιος Κωτίδης, χειρουργός, εκλεγμένος Λέκτορας Χειρουργικής της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την ιστοσελίδα https://www.stathiskotidis.gr ή καλέστε στα τηλ.: 2314019219 & 2461800232.

banner

banner1220x365