Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της εν λόγω έρευνας, οι γυναίκες που διέμεναν σε γειτονιές με υψηλότερα επίπεδα βατότητας, όπως μετρήθηκαν με βάση τη μέση προσβασιμότητα και την πυκνότητα του πληθυσμού για μια περίοδο περίπου 24 ετών, είχαν χαμηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνους που σχετίζονται με την παχυσαρκία, ιδιαίτερα μετεμμηνοπαυσιακό καρκίνο του μαστού.
Βρέθηκαν επίσης μέτριες προστατευτικές συσχετίσεις για τον καρκίνο ενδομητρίου, τον καρκίνο των ωοθηκών και το πολλαπλό μυέλωμα.
«Τα ευρήματα επιβεβαιώνουν ότι ο αστικός σχεδιασμός επηρεάζει την υγεία και την ευημερία στους γηράσκοντες πληθυσμούς», δήλωσε ο Andrew Rundle, καθηγητής επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο Columbia.
Υπενθυμίζεται ότι η παχυσαρκία έχει συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο για 13 τύπους καρκίνου στις γυναίκες και η σωματική δραστηριότητα, ανεξάρτητα από το βάρος των γυναικών, μειώνει τον κίνδυνο για ορισμένους από αυτούς τους καρκίνους.
Η προσβασιμότητα στη γειτονιά ορίζεται από ένα σύνολο χαρακτηριστικών αστικού σχεδιασμού που προωθεί τη σωματική δραστηριότητα των πεζών, υποστηρίζει τη συνολική φυσική δραστηριότητα και σχετίζεται με χαμηλότερο δείκτη μάζας σώματος. Μέχρι τώρα ωστόσο, οι μακροχρόνιες μελέτες σχετικά με το περπάτημα στη γειτονιά και τον κίνδυνο καρκίνου που σχετίζεται με την παχυσαρκία, ήταν περιορισμένες.
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Environmental Health Perspectives.
