Η ταυτότητα της έρευνας
Αναλυτικότερα, ερευνητές στο νοσοκομείο Brigham and Women’s Hospital παρακολούθησαν επί 16 χρόνια (2001 έως το 2017) 66.122 γυναίκες ηλικίας 25 έως 42 ετών, οι οποίες δεν είχαν υπέρταση κατά την έναρξη της μελέτης. Στη συνέχεια συνέλεξαν πληροφορίες, μεταξύ άλλων, αναφορικά με τις συνήθειες ύπνου των συμμετεχουσών στην έρευνα και αξιολόγησαν τη συχνότητα εμφάνισης υπέρτασης κάθε δύο χρόνια.
Οι ερευνητές ξεκίνησαν να μετρούν τη διάρκεια του ύπνου το 2001 και στη συνέχεια επανέλαβαν τη διαδικασία το 2009, καταγράφοντας τον μέσο αριθμό ωρών ύπνου σε μια περίοδο 24 ωρών.
Παρακολούθησαν επίσης τις διαταραχές ύπνου, όπως τον χρόνο μέχρι να αποκοιμηθούν ή να παραμείνουν κοιμισμένες ή να ξυπνούν νωρίς το πρωί, συλλέγοντας απαντήσεις σε διάφορα χρονικά σημεία κατά τη διάρκεια της μελέτης.
Η ανάλυση των δεδομένων αποκάλυψε ότι από τις 25.987 περιπτώσεις υπέρτασης που καταγράφηκαν κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης, οι γυναίκες που κοιμόντουσαν λιγότερο από 7-8 ώρες τη νύχτα, είχαν σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης υπέρτασης.
Όσες δυσκολεύονταν να κοιμηθούν και ξυπνούσαν κατά τη διάρκεια της νύχτας είχαν επίσης περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν υπέρταση. Όσες ξυπνούσαν νωρίς το πρωί δεν φάνηκε να αντιμετωπίζουν τον ίδιο κίνδυνο.
«Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι τα άτομα που παρουσιάζουν συμπτώματα αϋπνίας και μπορεί να διατρέχουν κίνδυνο υπέρτασης, θα μπορούσαν να επωφεληθούν από μια προληπτική εξέταση» επισημαίνει ο Δρ. Shahab Haghayegh.
«Η υπέρταση συνδέεται με πολλές επιπλοκές για τη σωματική και ψυχική υγεία. Όσο πιο γρήγορα είμαστε σε θέση να εντοπίσουμε τα άτομα με υψηλή αρτηριακή πίεση και να τα θεραπεύσουμε, τόσο περισσότερο μειώνουμε τα μελλοντικά προβλήματα υγείας» συμπληρώνει.
Αν και η ακριβής σχέση του ύπνου και του κινδύνου υπέρτασης είναι άγνωστη, ο ειδικός σημείωσε ότι οι διαταραχές του ύπνου μπορούν να οδηγήσουν σε μια αλυσίδα αντιδράσεων που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην αύξηση της κατακράτησης του νατρίου και την αρτηριακή ακαμψία, οδηγώντας σε υπέρταση. Αντίστοιχα, ένα ασταθές πρόγραμμα ύπνου θα μπορούσε να επηρεάσει τη συστολή και τη χαλάρωση των αιμοφόρων αγγείων.
