Ο βασικός παράγοντας που οδηγεί σε χρόνια νεφρική ανεπάρκεια είναι διαβήτης, ο οποίος αντιπροσωπεύει το 30-50% του συνόλου των περιπτώσεων αυτών. Παράλληλα, μαζί με τη χρόνια νεφρική ανεπάρκεια συνδέεται με δεκαπλάσια ή μεγαλύτερη αύξηση του κινδύνου θανάτου από οποιαδήποτε αιτία σε σύγκριση με τον διαβήτη μόνο, επισημαίνουν οι ερευνητές.
Για τους σκοπούς της έρευνας και για να αποσαφηνιστεί κατά πόσο η άσκηση ωφελεί τη νεφρική λειτουργία, οι ερευνητές ανέλυσαν τα δεδομένα για 1.746 υπέρβαρους και παχύσαρκους ενήλικες με διαβήτη τύπου 2, με μέση ηλικία τα 58 έτη. Κατά τη διάρκεια μιας μέσης περιόδου παρακολούθησης δώδεκα ετών, περίπου ένας στους τρεις συμμετέχοντες εμφάνισε χρόνια νεφρική νόσο.
Τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας μετρήθηκαν κατά την έναρξη της μελέτης και στη συνέχεια ένα, τέσσερα και οκτώ χρόνια αργότερα. Εκείνοι που είχαν την περισσότερη μέτρια έως έντονη σωματική δραστηριότητα κάθε εβδομάδα, από 329 έως 469 λεπτά, αντιμετώπιζαν ένα μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης χρόνιας νεφρικής νόσου σε σχέση με εκείνους που είχαν λιγότερη σωματική δραστηριότητα, η οποία διαρκούσε λιγότερο από 220 λεπτά. Συνολικά διαπιστώθηκε, ότι η αύξηση της εβδομαδιαίας άσκησης κατά λίγο περισσότερο από μία ώρα μπορεί να οδηγήσει σε μείωση του κινδύνου κατά 33%.
Οι ερευνητές μάλιστα τόνισαν, πως «τα ευρήματα αυτά συνάδουν με τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η τακτική σωματική δραστηριότητα έχει άμεσες αντιφλεγμονώδεις επιδράσεις και μπορεί να προάγει τον γλυκαιμικό έλεγχο, να βελτιώσει την ευαισθησία στην ινσουλίνη, την αρτηριακή πίεση, το λιπιδαιμικό προφίλ και άλλους μεταβολικούς και καρδιαγγειακούς παράγοντες κινδύνου, οι οποίοι σχετίζονται με τη νεφρική λειτουργία».
Σύμφωνα τις συμβουλές τους, οι υπέρβαροι και παχύσαρκοι ενήλικες με διαβήτη τύπου 2 πρέπει να πραγματοποιούν λίγο περισσότερο από μία ώρα μέτριας έντασης δραστηριότητα σε καθημερινή βάση. Οι δραστηριότητες, ο οποίες συμβάλουν σημαντικά στη μείωση των πιθανοτήτων εμφάνισης χρόνιας νεφρικής νόσου είναι το γρήγορο περπάτημα, η ποδηλασία, το τζόκινγκ ή η κολύμβηση.