Η ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τη Δρ. Maria Oquendo, πρώην πρόεδρο της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και καθηγήτρια Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια συμπεραίνει ότι: «Αυτό το εύρημα αμφισβητεί τις κλινικές αντιλήψεις σχετικά με το ποιος έχει κίνδυνο αυτοκτονικής συμπεριφοράς και εγείρει ερωτήματα σχετικά με την ασφάλεια του ελέγχου για τον περιορισμό του κινδύνου αυτοκτονίας στους ψυχιατρικούς πληθυσμούς».
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στις 21 Φεβρουαρίου στο περιοδικό JAMA Psychiatry, επικεντρώθηκε σε δεδομένα από σχεδόν 2.000 Αμερικανούς ηλικίας 20 έως 65 ετών που είχαν όλοι τους ιστορικό απόπειρας αυτοκτονίας.
Η μελέτη διαπίστωσε, ότι το 6,2% δεν είχε ιστορικό ψυχικής ασθένειας πριν ή μετά την απόπειρα αυτοκτονίας.
Άλλο ένα 13,4% είχε κάνει μια πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας πριν από τη διάγνωση οποιασδήποτε ψυχικής ασθένειας.
Κάποιοι δεν έφεραν χαρακτηριστικά, τα οποία δικαιολογούσαν την ύπαρξη ψυχικής ασθένειας παρά μόνο χρόνια μετά την απόπειρα, διαπίστωσε η μελέτη.
Αυτό σημαίνει ότι συνολικά το 19,6% των ενηλίκων με ιστορικό απόπειρας αυτοκτονίας σε όλη τους τη ζωή δεν είχαν προηγούμενο ψυχικής ασθένειας.
Αυτό συνεπάγεται για τους γιατρούς, την πραγματοποίηση ερωτήσεων στους ασθενείς σχετικά με οποιαδήποτε προηγούμενη απόπειρα αυτοκτονίας, επειδή μπορεί να συνέβη σε μία περίοδο που δεν είχε διαγνωσθεί ψυχική ασθένεια.
Προηγούμενες απόπειρες αυτοκτονίας ως παράγοντας κινδύνου
Σύμφωνα με τους ερευνητές, μια προηγούμενη απόπειρα αυτοκτονίας ενισχύει τον κίνδυνο για μελλοντικές απόπειρες.
Οι ερευνητές τέλος τόνισαν, ότι η διενέργεια ερευνών σχετικά με την κοινή πρακτική της αυτοκτονίας «πέρα από τους τρέχοντες στόχους» θα μπορούσε να σώσει ζωές και χρήμα σε επίπεδο υγειονομικής περίθαλψης.
